Niet iedereen hoort het, maar de mensen die het wel horen worden zo langzamerhand knettergek van het mysterieuze geluid. Het is een lage, soort brommende toon en wetenschappers staan, zoals vaak in dit soort situaties, volkomen met de handen in het haar.  De bovengenoemde geluiden worden waargenomen van het Engelse Somerset tot New Mexico en een gebied waar men er bijzonder veel last van heeft, is rondom de Engelse stad Plymouth. Een geluid dat al sinds de jaren '70 wordt waargenomen, meestal in plattelandsgebieden en alleen door mensen die binnen in huis zijn. Ook schijnt het ’s nachts luider te zijn dan overdag.  Vorig jaar had men veel last van dit geluid rondom Plymouth en toen het afnam hoopte men dat het weg was. Echter, niets was minder waar, want het is terug, erger dan ooit.

Getuigen zeggen dingen zoals, “Je begint je af te vragen of het aan jou ligt, aan je oren, maar mijn man zei dat hij het ook kon horen. Mijn buren hebben het ook gehoord en verschillende andere mensen zeggen hetzelfde. Het is een laag, bijna melodisch geluid”.

Het schijnt dat dit bizarre geluid ongeveer door twee procent van de bevolking wordt gehoord.

De meeste mensen die het geluid horen zijn boven de 35 en in Engeland is het bijvoorbeeld waargenomen in Leeds, Bristol en Largs in Schotland, maar het is ook gehoord in Taos, New Mexico en Bondi Beach in het Australische Sydney.

Katie Jacques uit Leeds zei, “Het is een soort marteling. Soms wil je het wel uitschreeuwen. Het is moeilijk om in slaap te vallen omdat ik dit geluid permanent in de achtergrond hoor. Je ligt te woelen en te draaien en je gaat je er steeds meer over opwinden.

De mensen die het horen hebben daarnaast last van hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid, neusbloedingen en slaapverstoringen. Voor zover bekend, is er ook minstens één geval van zelfmoord, veroorzaakt door het mysterieuze geluid.

Een inwoner van Bondi Beach in Sydney zei, “Mensen hier worden er helemaal gek van. Het enige wat je kunt doen is muziek opzetten om het weg te duwen. Ik slik kalmerende middelen en ben de tel verloren van de nachten dat ik heb opgezeten met mijn hoofd in mijn handen en huilde”.

De mogelijke oorzaken die door mensen in de loop der tijd naar voren zijn gebracht als oorzaak zijn teveel om op te noemen. Het einde van het liedje is dat nog steeds niemand ook maar enig idee heeft waardoor het wordt veroorzaakt.

Mensen die daar wel een antwoord op hebben zijn de mensen van de Dogon stam in Afrika.

De Dogon is een bevolkingsgroep die woont op de helling van de Klif van Bandiagara in Mali, in West-Afrika. Ze zijn bekend om hun kleurrijke, gemaskerde dansen en ceremonies, authentieke architectuur en hun buitengewone cultureel gebonden manier van samenleven.

Wij schreven eerder een artikel over de Dogon en hoe zij tijdens hun heilige ceremonies geluiden voortbrengen die lijken op wat mensen nu horen en die zij in verband brengen met een donkere ster.

Ook dichterbij huis vinden wij aanwijzingen omtrent vreemde geluiden:

Het zijn niet alleen de Dogon die het over vreemde geluiden hebben. In een museum in Leiden ligt de Ipuwer Paypyrus, één van de oudste Egyptische documenten. Het bevat een kort gedicht met als laatste regel: “Jaren van geluid. Er komt geen eind aan het geluid”.

Ook in de Kolbrin Bijbel wordt gesproken over vreemde geluiden: “Zij zullen de trompetten horen en de strijdkreet van de Verwoester” en “De ster zong zoals nog nooit eerder was voorgekomen”.

Bron : Niburu